We are comfortable to admit when we were wrong – especially if our error indicates, perhaps, too pessimistic a stance on our part.

Foto’s van die enorme marlyn wat in Struisbaai wal toe gebring is, het my laat dink aan ’n ander groot vis in ’n ander groot storie.

In die ou dae is die weer dikwels aangevoor as gespreksaanknoper of -vuller, as mens nie eintlik weet waaroor om met iemand te praat nie.

Is it just us, or have you also picked up on the creeping bureaucratisation of the private sector? It is an insidious thing.

Ek het ’n broertjie dood aan die gebruik van dwelmmiddels. Ek is uitgesproke daaroor. En onversetlik.

In haar boek ‘Net om die Hoek van die Hemel’ verwys Lizette Payne bittersoet na ons argitektoniese erfenis as ‘eergisters van lank gelede’.